Cele redukcji emisji gazów cieplarnianych dla krajów członkowskich UE obejmują tzw. sektory non-ETS, tj. sektory nieobjęte unijnym systemem handlu uprawnieniami do emisji EU ETS. Są to sektor komunalno-bytowy (ogrzewanie indywidualne), transport lądowy, emisje przemysłowe nieobjęte systemem ETS, rolnictwo i gospodarka odpadami. Ich wspólną cechą jest duże rozdrobnienie źródeł emisji. W sumie sektory non-ETS odpowiedzialne są za ponad 55% całkowitych emisji gazów cieplarnianych w UE i 50% w Polsce.

20 lipca 2016 roku Komisja Europejska (KE) opublikowała propozycję rozporządzenia określającego nowe cele redukcyjne dla krajów członkowskich do roku 2030 wraz z rocznymi limitami emisji w latach 2021-2030 (rozporządzenie ESR ). Propozycja KE jest zbieżna z konkluzjami Rady Europejskiej dotyczącymi ram klimatyczno-energetycznych UE do 2030 roku (z października 2014 roku). Rozporządzenie ESR ma być istotnym narzędziem wdrażania pakietu klimatyczno-energetycznego 2030. Ponadto ma przyczynić się do realizacji strategii Unii Energetycznej oraz wdrożenia unijnych zobowiązań podjętych w ramach paryskiego porozumienia klimatycznego .

Propozycja KE dostępna jest TUTAJ (impact assessment TUTAJ). Główne cele zaproponowanych zmian:

• osiągnięcie przez UE w sektorach non-ETS 30% redukcji emisji do roku 2030 (co przyczyni się do osiągnięcia przez UE 40% redukcji emisji do roku 2030);
• wdrożenie do systemu non-ETS szeregu zmian i usprawnień, zgodnie w postanowieniami Rady Europejskiej na temat pakietu klimatyczno-energetycznego 2030 (z października 2014 roku, stanowisko Rady dostępne jest TUTAJ).

Pełna analiza dostępna jest TUTAJ.

Źródło: Koalicja Klimatyczna