Dyrektywa o prawie wodnym, a tym samym różne powiązane prawa wodne, odzwierciedlają gospodarcze, społeczne i kulturowe postrzeganie wody. Te pomysły są kształtowane przez szereg czynników, takich jak położenie geograficzne, klimat i ekstremalne zmiany w dostępności wody i zasobów wodnych, a także sposób, w jaki te zasoby wodne są wykorzystywane.

Znalezienie związku między interakcjami człowieka a wodą wymagało stworzenia kompleksowego systemu zarządzania wodą, który powinien być w stanie zaspokoić potrzeby wodne przy jednoczesnym zapewnieniu że zachowana jest naturalna równowaga wód. Systemy zarządzania wodą, które dotyczą tylko zagadnień interwencyjnych na wodach, w celu ochrony przed szkodliwym działaniem wody i problemami dostarczania wody do użytku w interesie publicznym zostało przekształcone w kompleksowy system zarządzania z egzekwowaniem obowiązujących przepisów.

Niestety tego samego nie można powiedzieć o ponownym wykorzystaniu wody, których zapasy są rozproszone w różnych dyrektywach europejskich, głównie dotyczących ograniczeń dotyczących niebezpiecznych substancji. Wobec braku ogólnoeuropejskich norm lub wytycznych regulujących ponowne wykorzystanie wody w Europie, UE opracowała szereg dyrektyw w celu ochrony środowiska i zdrowia ludzkiego. Regulują one obieg wody i dlatego mają duże znaczenie dla ponownego wykorzystania wody.

Zapoznaj się z opracowaniem (w języku angielskim):

POLITYKA I USTAWODAWSTWO EUROPEJSKIE DOT. ZAGADNIEŃ WODNYCH